Szlakiem Grąbczewskiego - Pamir 2018 - Africa Twin Forum

09.03.2020, 20:59

Dzień dobry,

jeszcze tego wieczora Żak wyrywa mnie z letargu.
Nie wiem, co się dzieje ale wszyscy mnie ponaglają.
No to wstaję i lecę z nimi.

W jakimś polu nadjeżdża pociąg... Spóźniony. Smoła z rodziną, Żak... Podekscytowani jak chuj... nic nie widać ale nagle coś trąbi i przelatuje. Pociąg wpada na "dworzec" ale nie zatrzymuje się - napierdala... Nie wiem ile ale po jakimś czasie, to wszystko zwalnia i staje...
Jesteśmy na końcu składu. Ludzie pakują się do ostatniego wagonu tak całkiem po europejsku. Nawet jest jakis służbowy kolo w jasnym khaki, który to niby kontroluje.

Ale my nie.
Żak pakuje się do metalowej trumny i drze ryja: darek, darek!
Da się wejść po skraju wagonu towarowego.
Wdrapuję się za Żakiem...

Smoła z rodziną ciesza się jak nawiedzeni... Krzyczą: darek, darek, darek... Echo się niesie jak na stadionie Legii...

Ciągle przybywa 'kibiców". Wszyscy wymawiają tylko jedne słowo... darek, darek, darek...
Chyba cala wiocha już drze się...

Siadam, opieram się plecami o zimny blat...

Artek · 10.03.2020, 07:40

Pomoże ?

10.03.2020, 08:57

Dzień dobry,

pobudka przywraca roównowagę. Swieci slońce, wieje wiatr od.. oceanu.
Nie ma pociągu, nie ma wagonu towarowego... Jest Franca Żak z kawą i jeden ze smołowatych. Smołowaty uśmiecha sie i kiwa głową.
Acha, czyli jeszcze nie jedziemy?
Pierwszy raz od długiego czasu i ja się uśmiecham. Nie był to sen, który chciałbym, by trwał, chociaż...?

Ten Smoła akurat mówi trochę po angielsku, tyle co ja. Train tuday, ok? Ok.
Woda w oceanie też ok. Kilkanaście stopni - w sam raz dla mojej chorej tkanki.
Pojawia się coś, na miarę szczątek entuzjazmu.
Mam ochotę pozwiedzać. Widzę świat zbieżny z oczekiwanym. Życie toczy się rano i wieczorem. Smoliści łowią, załatwiają sprawy. Ich żony gotują, dzieci biegają.
Z tym załatwianiem spraw, to się trochę wyrwałem. Nie chcę tu w każdym razie zostać ani dnia dlużej. Nie moje życie, nie moja sprawa.

Podobne wątki
Wątek	Autor wątku	Forum	Odpowiedzi	Ostatni Post / Autor
20-22.07 Rajd szlakiem VI Wileńskiej Brygady AK	Barył	Umawianie i propozycje wyjazdów	1	12.07.2012 23:54
UKRAINA 16,17,18 września szlakiem szuter party	korba	Umawianie i propozycje wyjazdów	4	19.09.2011 17:53
Rajd Szlakiem gen. Andersa	zbyszek_africa	Trochę dalej	92	27.03.2011 01:00
Ukraina - misja i rajd szlakiem polskich zamków	diverek	Umawianie i propozycje wyjazdów	22	17.04.2010 23:08

09.03.2020, 20:59	#1
El Komendante Gość Posty: n/a Online: 0	Dzień dobry, jeszcze tego wieczora Żak wyrywa mnie z letargu. Nie wiem, co się dzieje ale wszyscy mnie ponaglają. No to wstaję i lecę z nimi. W jakimś polu nadjeżdża pociąg... Spóźniony. Smoła z rodziną, Żak... Podekscytowani jak chuj... nic nie widać ale nagle coś trąbi i przelatuje. Pociąg wpada na "dworzec" ale nie zatrzymuje się - napierdala... Nie wiem ile ale po jakimś czasie, to wszystko zwalnia i staje... Jesteśmy na końcu składu. Ludzie pakują się do ostatniego wagonu tak całkiem po europejsku. Nawet jest jakis służbowy kolo w jasnym khaki, który to niby kontroluje. Ale my nie. Żak pakuje się do metalowej trumny i drze ryja: darek, darek! Da się wejść po skraju wagonu towarowego. Wdrapuję się za Żakiem... Smoła z rodziną ciesza się jak nawiedzeni... Krzyczą: darek, darek, darek... Echo się niesie jak na stadionie Legii... Ciągle przybywa 'kibiców". Wszyscy wymawiają tylko jedne słowo... darek, darek, darek... Chyba cala wiocha już drze się... Siadam, opieram się plecami o zimny blat...

10.03.2020, 08:57	#3
El Komendante Gość Posty: n/a Online: 0	Dzień dobry, pobudka przywraca roównowagę. Swieci slońce, wieje wiatr od.. oceanu. Nie ma pociągu, nie ma wagonu towarowego... Jest Franca Żak z kawą i jeden ze smołowatych. Smołowaty uśmiecha sie i kiwa głową. Acha, czyli jeszcze nie jedziemy? Pierwszy raz od długiego czasu i ja się uśmiecham. Nie był to sen, który chciałbym, by trwał, chociaż...? Ten Smoła akurat mówi trochę po angielsku, tyle co ja. Train tuday, ok? Ok. Woda w oceanie też ok. Kilkanaście stopni - w sam raz dla mojej chorej tkanki. Pojawia się coś, na miarę szczątek entuzjazmu. Mam ochotę pozwiedzać. Widzę świat zbieżny z oczekiwanym. Życie toczy się rano i wieczorem. Smoliści łowią, załatwiają sprawy. Ich żony gotują, dzieci biegają. Z tym załatwianiem spraw, to się trochę wyrwałem. Nie chcę tu w każdym razie zostać ani dnia dlużej. Nie moje życie, nie moja sprawa.