Dwóch Nasara na Czerwonym Lądzie - "Cameroon challenge 2014"

[Sub]

Niestety, pomimo tego, że wstaliśmy dość wcześnie i dojechaliśmy do miejsca, w którym miały być hipopotamy, musieliśmy zmierzyć się z rozczarowaniem. Być może poziom wody był zbyt niski, a być może przyjechaliśmy zbyt późno... cóż, może następnym razem.

Jadąc w kierunku Maroua zatrzymujemy się w wiosce, w której przykuwają naszą uwagę kobiety ubrane w niezwykle kolorowe stroje. Kiedy próbujemy podejść do nich, spłoszone dziewczyny chowają się za matkę. Są nieufne. Przerażone. Zjawiskowe...

Jadąc dalej w kierunku Czadu, opuszczany sawannę wjeżdżamy w pustynny obszar i w ósmym dniu docieramy do miasta Maroua - najbardziej gorącego regionu kraju. Panuje tu klimat gorący i suchy. Jesteśmy w najdalej wysuniętym na północ punkcie naszej podróży. Kamienna pustynia fascynuje nas swą barwą, formą, przestrzenią. Obserwujemy ogromne różnice klimatyczne, kulturowe, religijne. To zupełnie inny świat, różni się znacznie od tego, który pozostawiliśmy za sobą na południu. Coraz trudniej też o paliwo: najczęściej lejemy po drodze to przemycane z Nigerii. Obsługa full service...

Opuszczamy Maroua i kierujemy na wschód się w stronę Roumsiki - miejscowość znajduje się tuż przy granicy z Nigerią. Zjeżdżamy z asfaltu i od tej pory poruszamy się wyłącznie drogą terenową. Ze względu na częste ataki i porwania przez islamskie ugrupowanie terrorystyczne Boko Haram, region ten uważany jest za wyjątkowo niebezpieczny, szczególnie dla nas, przedstawicieli zachodniej cywilizacji. Poczucie niepewności i zagrożenia towarzyszy nam przez kilka kolejnych dni. Częste zatrzymania, kontrole, awarie motocykli, upał, grząska nawierzchnia, pierwsze problemy ze zdrowiem - wszystko to powoduje, że jazda czasem staje się nerwowa i nieprzewidywalna.

[Vertus72]

Chłone opowieść, ale nie mogę opanować tytułu i cały czas czytam, że dwóch nasra na czarnym lądzie.

[Sub]

Dojeżdżając do Roumsiki, zatrzymujemy się na targowisku w niewielkiej miejscowości. Tłum zgromadzony przed straganami początkowo spogląda na nas nieufnie. Odnosimy wrażenie, że jesteśmy pierwszymi białymi przybyszami na tej ziemi. Reakcje są różne, jedni dotykają nas, jakby chcieli w ten sposób uwierzyć w nasze istnienie, sprawdzić kolor naszej skóry, inni, również dotykowo, poznają nas poprzez delikatne skubanie włosów. Tą nietypową weryfikację przechodzimy pomyślnie. Próbujemy poczuć atmosferę targowiska...





















Po kilku chwilach gromadzi się już wokół nas spory tłum. Każdy chce z nami zamienić słowo, sfotografować się, coś opowiedzieć o sobie, oglądnąć jednoślady, zapytać: Skąd? Dokąd? Ile pali? Jaka jest maksymalna prędkość? Atmosfera jest wyjątkowa, jak zwykle z żalem musimy się rozstać, żegnamy się wzajemnie pozdrawiając i wyrażając nadzieję, że może kiedyś tu powrócimy. Informacja, którą otrzymaliśmy od miejscowego lekarza, że w wiosce panuje epidemia polio, nieco studzi nasz zapał...











W trakcie naszej podróży, w zasadzie od samego Bertua, zauważyliśmy, że przez spotykanych ludzi nazywani jesteśmy nasara. Na początku nie zwracaliśmy uwagi na to słowo, ale po jakimś czasie już całkiem sprawnie wyławialiśmy je z potoku okrzyków jakie zazwyczaj towarzyszyły naszemu pojawieniu się. "Nasara, nasara!" - krzyczał tabun obdartych dzieciaków zazwyczaj biegnąc za nami do granicy wioski. W lokalnym dialekcie Fulfulde określenie nasara oznacza "białas". Hmmm... gdyby to miało miejsce na innym kontynencie, z pewnością odnotowane byłoby jako brak poprawności politycznej, akt nietolerancji, ksenofobii, a może nawet rasistowskiej agresji. W naszym odczuciu, jako dwa białasy nazywani byliśmy dość adekwatnie do stanu rzeczy i w żadnym wypadku nie powodowało to obrazy jakichkolwiek naszych uczuć, ani nie czyniło nas ofiarami jakiejś opresji narodowościowej. Po jakimś wręcz czasie, tak mocno zidentyfikowaliśmy się z tym określeniem, że sami zaczęliśmy zwracać się do siebie w ten właśnie sposób.

















Obrazki z drogi... Stacja benzynowa i lokalny dealer telefonii komórkowej



Restauracja w Ngaundere



Bar z dyskoteką



Salon piękności czy zakład fryzjerski - nie wiem, nie znam się...