Smak Porto [Wrzesień 2011]

[lena]

Zatrzymujemy się na obrzeżach Barcelony. Miejscówka jest "przez drogę" z plażą, mariną i morzem. Ładujemy akumulatory, żeby mieć siłę na nocne zwiedzanie.


IMG_3684.jpg


Zaczynamy od Sagrada Famila Gaudiego, będącej "godłem" Barcelony.
Zdjęcia nie oddają piękna i ogromu tej świątyni. To ostatnie i wciąż niedokończone (od 1882 roku) dzieło życia Gaudiego. Obchodzimy budynek kilka razy. Prace trwają, żurawie dźwigów nijak nie komponują się z takim cackiem budowlanego "rękodzieła".

IMG_3602.jpg

IMG_3603.jpg

IMG_3607.jpg

IMG_3610.jpg

IMG_3615.jpg


Mimo późnej pory nie ma co liczyć na samotność. Handel wre. W jednym z okolicznych sklepików zagaduje nas hiszpański sprzedawca o tureckim wyglądzie, w języku polskim . Pierwsza myśl - nasi są wszędzie ! Okazuje się jednak, że ów poliglota potrafi więcej..., po rosyjsku, niemiecku, angielsku . Wybieramy zestaw sportowy w kolorach barcelońskiej Barcy, za jedyne 40 eurasów . Coby nasz syn miał wypisane własne imię pod numerem Messiego, musimy poczekać jedyne 10 minut, podczas których sprzedający udaje się do piwnicy, by po chwili wrócić z gotowym produktem. Zasada: "Klient nasz pan" jest tu jak widać traktowana bardzo serio .

IMG_3616.jpg


Miło rozpoczęty wieczór postanawiamy kontynuować - jedziemy na poszukiwania Parku Guell. GPS standardowo robi jaja. Dwa razy tniemy pod prąd jednokierunkową, potem jakimiś mega wąskimi uliczkami docieramy na parking, który małpa określa jako "cel osiągnięty". Ale ni chuchu..., nic nie widać. Spodziewamy się wielkiej bramy z banerami, a tu ciemno i głucho. Wojtek wkurzony chce wracać. Wyjmuję latarkę i ruszam na zwiad, ale cykorian mnie ogarnia ciągnę więc Wojtka jako obstawę . Jest ! Jest! Tylko niestety (jak wynika ze słowa pisanego) światła gaszą o 20 ! Przyjedziemy tu jutro.
Tymczasem wracamy do dzielnicy Eixample, gdzie odnajdujemy kolejne projekty mistrza Gaudiego:

Casa Vicenc - kamień w kolorze ochry w połączeniu z cegłą :


IMG_3635.jpg

IMG_3637.jpg


IMG_3639.jpg

Casa Mila , potocznie zwana La Pedrera - najlepszy i najpełniejszy przejaw koncepcji architektonicznej i natury Gaudiego, wzniesiona w latach : 1905-10. Sam autor pisał o niej :"...znikną kąty i materia zamanifestuje się w swej astralnej krągłości :słońce wzejdzie z czterech stron i będzie to jakby wizja ziemskiego raju..."
Poniżej - rzeźbiarskie kominy na dachu La Pedrera.

IMG_3643.jpg

Na najwyższym piętrze znajduje się interaktywna ekspozycja projektów i modeli Gaudiego.

IMG_3645.jpg

IMG_3663.jpg

IMG_3661.jpg

Mylimy drogę i zupełnie przypadkiem trafiamy na połyskującą w świetle ulicznych latarni, wielokolorową, lśniącą mozaiką jakby prosto z baśni o morskich stworach Casa Batlo (1904-06).

IMG_3664.jpg

IMG_3668.jpg


Usiłujemy zajrzeć przez okno do wnętrza. Gaudi przebudował bowiem nie tylko fasadę budynku, ale również całe wnętrze wraz z meblami.


IMG_3665.jpg


IMG_3672.jpg


IMG_3679.jpg


Gapimy się zauroczeni. Jesteśmy pod wrażeniem. Żeby lekko ochłonąć idziemy na drugą stronę ulicy, na lody do Mc' Donalda (jest 1 w nocy!).


Czas wracać na nocleg. Wsiadamy na motor, ...i ...Afri nie odpala po raz pierwszy (ale nie ostatni ) podczas tej podróży. Wojtek dłubie przy klemach aku - jest git! Ufff... już wiemy co czuje rolnik, któremu zachoruje koń .

[lena]

Zgodnie z planem, rano wracamy do Parku Guell. Tym razem już bez pudła .
Plan stworzenia parku zakładał budowę miasta - ogrodu, oddalonego od miejskiego zgiełku, w stylu XIX wiecznych urbanizacji angielskich. Z 60 parceli wystawionych na sprzedaż, zajęte i zagospodarowane zostały jedynie 3. Wówczas sponsor Gaudiego, hrabia Eusebi Guell pozwolił architektowi zaszaleć . W efekcie powstał labirynt wiaduktów, schodów, ławek, zakrzywionych kolumn, ozdobionych fragmentami ceramiki.

IMG_3689.jpg

IMG_3698.jpg

IMG_3704.jpg

IMG_3706.jpg

IMG_3709.jpg

IMG_3722.jpg

IMG_3726.jpg

IMG_3730.jpg

IMG_3735.jpg


To niezwykłe miejsce przyciąga ciekawe osoby.


IMG_3690.jpg

IMG_3715.jpg

IMG_3731.jpg


Chętni mogą obejrzeć dom, mieszczący muzeum poświęcone Gaudiemu. Mistrz mieszkał tu w latach 1906 - 1926.
Przed nami w kolejce ustawiły się dwa autokary rosyjskiej wycieczki , rozumiecie więc dlaczego nie weszliśmy do środka.

IMG_3696.jpg

Przed nami ponad 500 km trasy. Zamierzamy dotrzeć do francuskiego Millau. Podekscytowani wsiadamy na motor i ... bach - na oczach trzech autokarów turystów walimy parkingówę . Wszyscy żywi, więc zbieramy się błyskawicznie. Dobrze, że kaski zasłaniają twarze, bo jesteśmy pąsowi .

[majki]

Napisał lena

pąsowi

Aż musiałem wpisać w gógle, żeby zobaczyć co to znaczy. Ach te kobiety i ich kolory.

Barcę widziałem jakieś 10lat temu i widzę, że Sagrada dużo się nie zmieniła. Potrwa to jeeeeszcze.

[lena]

[/quote]

Napisał majki

Aż musiałem wpisać w gógle, żeby zobaczyć co to znaczy. Ach te kobiety i ich kolory.

To nie trzeba było w szkołę kamieniami rzucać . Ach ta dzisiejsza młodzież

[lena]

Punkt widokowy przy wiadukcie Millau okazuje się strzałem w dziesiątkę. Oszczędni niech nie żałują 4 E na przejazd motocyklem ( osobówka 7 E ), bo poza informacją turystyczną jest tu też "kawałek" Prowansji.

IMG_3790.jpg

IMG_3793.jpg

IMG_3806.jpg

IMG_3809.jpg


Sale audiowizualne w bardzo dynamiczny i ciekawy sposób prezentują miasta i miasteczka Pirenejów, czyli zabytki, kulturę, sztukę, wypoczynek i turystykę oraz faunę i florę. Na miejscu można obejrzeć np. gablotę z mrówkami (żywymi !), rękodzieło a także zakupić regionalne produkty i pamiątki w niewielkim sklepiku.


IMG_3810.jpg

IMG_3811.jpg

Zawracamy -ostatni przejazd przez wiadukt.

IMG_3817.jpg

[lena]

Na Prowansję czekałam przez całą podróż. Żałuję,że nie udało nam się dotrzeć tutaj na przełomie czerwca i lipca, czyli w porze kwitnienia lawendy. Moje zmysły rozgrzewały relacje i zdjęcia Jaru (dzięki za podpowiedzi ) (ale także Lupusa i 7Grega z innych rejonów Europy - dzięki chłopaki), nie mogłam się więc doczekać tego zakątka Francji. I nie zawiodłam się ! Widoki. klimat, ludzie...fantastyczni. Jeżeli miałabym wybrać sobie miejsce na dom w obrębie Europy, to zdecydowałabym się osiąść właśnie tu.

Planujemy pokręcić się po lokalnych dróżkach, więc jako bazę wypadową obieramy Awinion. Niedogodności kempingowe równoważy fantastyczny widok na starówkę miasta : mury obronne, pałac papieski i most St Benezet.


IMG_3940.jpg

IMG_3941.jpg


Nocne eksploracje mamy we krwi.

IMG_3827.jpg

Pałac papieski z przyległościami.

IMG_3833.jpg

IMG_3841.jpg

Czyżby Majki zmienił zdanie i jednak postanowił do nas dołączyć? Niestety , to lokales.

IMG_3845.jpg

Miasteczko tętni życiem. Stare mury mieszczą nie tylko restauracje i hotele, ale również urzędy i zwykłe mieszkania, w niezwykłym wszak otoczeniu.

IMG_3830.jpg

IMG_3847.JPG

IMG_3850.jpg

[lena]

Jazda nocą staje się normą podczas tej podróży, nie stresujemy się więc gorączkowymi poszukiwaniami noclegu o zachodzie słońca.
Jest 2 października, postarzałam się o kolejny rok i znowu spędzam ten dzień motocyklowo, poza domem (rok temu w zacnym towarzystwie w Białej ).
Rysuje się więc szansa kolacji przy świecach .
Mała, lokalna restauracyjka pozytywnie nas zaskakuje.

IMG_3739.jpg

IMG_3741.JPG

Język francuski jak zwykle stawia nas w nieco kłopotliwej sytuacji, ale w tym wypadku obie strony mają chęć porozumienia, więc po małej etiudzie z pogranicza pantomimy i kabaretu na nasz stół wjeżdżają lokalne specjały, mmmmniam!

IMG_3745.jpg

IMG_3747.jpg


Rozgrzani i posileni ruszamy z zadzieją ujrzenia pięknie oświetlonego wiaduktu Millau. I tu ...suprised - kryzys jest wszędzie :

IMG_3751.jpg


Lokujemy się na lądowisku paralotniarzy, skąd mamy luk na nasz cel.


IMG_3755.jpg


Rankiem widok radykalnie się zmienia .


IMG_3767.jpg


IMG_3768.jpg


IMG_3782.jpg


Musimy ponownie wjechać na autostradę, żeby dotrzeć do punktu widokowego. Wysyłamy kilka mms - ów. Między innymi do dezerterów, którzy deklarowali się wcześniej na ten wyjazd i to bynajmniej nie z dobroci serca, ale ku podniesieniu ciśnienia.
Robimy przerwę na francuskie śniadanko w typowej pasitterie : Croque Monsieur + Roule au fromage i kawa .


IMG_3787.jpg

[jorge]

Napisał lena

Musimy ponownie wjechać na autostradę, żeby dotrzeć do punktu widokowego. Wysyłamy kilka mms - ów. Między innymi do dezerterów, którzy deklarowali się wcześniej na ten wyjazd i to bynajmniej nie z dobroci serca, ale ku podniesieniu ciśnienia.

No i wiedziałem, że to nie z okazji pamięci, a z okazji co by płakać . ale i tak dzięki